Terwijl Noord-Korea spierballentaal uitslaat tegen de Verenigde Staten is er eigenlijk maar weinig dat we van het mysterieuze Aziatische land weten.
De Noord-Koreaanse regering is notoir geheimzinnig. Voordat je het land in mag, krijg je als bezoeker eerst een uitleg over waar je wel en niet foto’s van mag maken. Speciale agenten controleren je telefoon en andere apparaten zoals camera’s, tablets en opslaggeheugen op verboden content.
Onder deze bepalingen reisde Getty-fotograaf Xiaolu Chu in 2015 met de trein naar het land. Hier legde hij het dagelijks leven vast met de lens van zijn telefoon. Aan Business Insider vertelde hij dat het te riskant was om een professionele camera mee te nemen, omdat inwoners hem dan bij de politie aan zouden geven.
Sommige foto’s werden verwijderd toen hij in aanraking kwam met de politie, toch heeft hij er een aantal veilig kunnen stellen. Zie hieronder hoe het is om te leven in Noord-Korea.
Chu nam niet de makkelijkste route naar Noord-Korea.
De meeste Chinese toeristen komen met de trein het land binnen via Sinuiju of met het vliegtuig via Pyongyang. Chu reisde eerst naar Rusland zodat hij het land via het noorden binnen kon komen, bij Tumangang.
De treinrit van Tumangang naar Pyongyang, de hoofdstad van Noord-Korea, duurt een dag. De rit de hij zou nemen werd geannuleerd door een geschil tussen Noord- en Zuid-Korea.
"Gelukkig hadden we hierdoor een hele dag de tijd om uit de trein te stappen en foto's te maken in het dorp", zei Chu.
Hij zag talloze mensen in absolute armoede. Veel vroegen hem om geld.
"Er zijn bijna geen dikke mensen in Noord-Korea, iedereen is erg dun", zei Chu.
Veel woningen zien er uitgeleefd uit en moeten dringend gerepareerd worden.
Toen hij later terug naar het treinstation ging, vielen hem de portretten van de voormalige leiders van het land op. Met daarbij de woorden 'lang leve'.
's Nachts zijn alleen deze portretten verlicht. Voor de rest is het pikdonker in het dorp.
De volgende dag kon hij aan boord stappen van de trein naar de hoofdstad.
Een douanier aan boord controleert of de tablet van Chu geen gps aan heeft staan. De overheid blokkeert signalen uit veiligheidsoverweging.
De douanier controleerde ook zijn laptop en spiegelreflexcamera. Chu zegt dat de agent geen problemen had met het bedienen van de apparaten, behalve de MacBook.
Terwijl de trein rijdt, vangt Chu af en toe een glimp op van het dagelijkse leven. Deze jongen verzamelde maïs langs het spoor.
Veel mensen gebruiken een fiets als vervoersmiddel.
Sommige uitzichten waren net schilderijen. Hier nemen een paar kinderen een duik in de rivier.
Iedere keer dat de trein een station naderde, werd weer pijnlijk duidelijk hoe arm de inwoners zijn. Deze jong smeekte om geld op het station van Hamhung.
De paramilitairen van Noord-Korea rusten even uit op het spoor.
Iedere keer dat hij de kans had, maakte Chu foto's met zijn telefoon. "Een spiegelreflex is veel te opvallend aangezien dorpsbewoners zeer waakzaam zijn", zei hij.
Verschillende inwoners gaven hem aan bij de politie. "Een politieagent en soldaat wilden onze telefoon controleren. Ik kon de meeste foto's verbergen, maar een aantal werden er verwijderd", zei Chu.
Het toerismebureau moedigt bezoekers aan om foto's te maken van studentengroepen. Deze kinderen oefenen voor de viering van het 70-jarig bestaan van de arbeiderspartij van Noord-Korea.
Foto's van een anti-Amerika-protest zijn ook welkom. Deze studenten protesteren tegen Zuid-Korea en de Verenigde Staten.
Uiteindelijk kwam Chu op het station van Pyongyang aan.
We vroegen Chu of hij bang was voor vergelding na het publiceren van zijn foto's.
"Nee, absoluut niet", zei hij.
